Saturday, June 9, 2012

ඔබ මිය ගොස් නැත...

     ‘‘නිදහස් අධ්‍යාපනය සුරැකීම යනු අප සතු යුතුකමක් නොව අප උර මත පැටවුන වගකීමකි’’ එදා වෙනුර එදිරිසිංහ සොයුරා තම කපා දැමූ ඇඟිලි සහිත සුරතින් තමා රඳවා සිටි සිර කුටියේ බිත්තියේ ලියන ලද වැකියකි. තැලෙන්න තැලෙන්න පන්නරය වන වානේ මෙන පාලක ධනපති ගහලයන්ගේ මර්දනයේ රුදුරු හස්ථයට හසුවන හැම මොහොතක් පාසාම වඩා ජව සම්පන්න වන වඩා අධිෂ්ඨානශීලී වන ලාංකේය ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට අධ්‍යාත්මික අවි සැපයූ වෙනුර එදිරිසිංහ වැනි පරමාදර්ශී අපේම අයියලා අක්කලා අපේ වීරයෝ සමරණ තවත් ශිෂ්‍ය වීර දිනයක් අබිසට අප පැමිණ සිටින්නෙමු.

     නම ඇසූ සැනින් තවමත් පාලක ධනපති නායකයන් සහ පරපුටුයන්ගේ දෙපා අඩ පණ කිරීමට සමත් අපේ පංතියට ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට නායකත්වය දුන් මොහොමඞ් නිෂ්මි, රන්ජිතම් ගුණරත්නම්, නිමල් බාලසූරිය, ශාන්ත බණ්ඩාර වැනි සුවහසක් විරු සොයුරන් සේම, නක්කල කුසලඥාණ, මත්තල පියදස්සී වැනි එදා අපේ රුහුණ විශ්වවිද්‍යාලයෙන් බිහිවූ

Friday, June 1, 2012

අවාසනාවට ඇත්ත කතාවක්...

      මේ කතාවත් ඔය බොහෝ අය අසා ඇති. ඇඟ හිරිවැටෙන 99% කටත් වඩා අපට ආගන්තුක නොවන සාමාන්‍ය ජීවිතයේ අසන්න දකින්න ලැඛෙන ඇත්තටම අවාසනාවන්ත සිද්ධීන් රැසක් කාලයක ඉඳලා එෆ් එම් මීටරයක යනවා අපි ඒවාට අකමැතියි. ඒත් කැමතියි. අහගෙන ඉන්න අපි ඒකෙන් වින්දනයක් ලබනවා අනෙකාගේ පීඩාව දිහා බලලා වින්දනයක් ලබනවා. අපි ඒකට පුරුදුවෙලා තියෙන්නේ. අපි කවුරුත් කැමති අපිට වඩා පහළ ඉන්න කෙනෙක් පීඩාවට පත්වෙනවානම් මොකද ඒක අපිට ඒ තරම් ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි ඒ පීඩාවෙන් යම් වින්දනයකුත් ලබනවා.


      දුබලයාගේ පීඩාව සතුටක් කරගෙන ඒ දුබලයාව පීඩාවට පත් කළ ඉතිහාසයේ දරුණුම අවස්ථා